ख्रीष्टमसको केक वा अचार

प्रसङ्ग ख्रीष्टमसको हो । हामी एउटा गाऊँमा ख्रिष्टमस कार्यक्रम मनाउने योजनामा थियौ । कार्यक्रम विशेषत बालबालिकालाई लक्षित गरीएको थियो । त्यसैले हामीले पहिलो रातमा नै केक बनाउने योजना गर्याै । सायद बालबालिकाले केक मन पराउनेछन होला भनेर रात अबेर भएपनि केक बनाइयो । बिहानै हामी केक बोकेर ख्रिष्टमस कार्यक्रमको लागी हिड्यौ । केटाकेटीहरुले पक्कै केक मन पराउलान भन्ने लागेको थियो । हामीलाई डर थियो कतै केक सबैलाई नपुग्ने हो की ? तर वास्तविकता त हाम्रो सोचभन्दा भिन्न पो देख्न पाईयो । म अचम्भित नै भए । केकको सट्टा उनीहरुले आलु र मुलाको अचार रुचाए । बचेको केक थप्न जादा, बालबलिकाले केक हाईन हामीलाई अचार दिनुहोस भनिरहेका थिए । मलाई लाग्यो सायद केक त्यति स्तरीय छैन की । अह् त्यसो थिएन । केक त स्वादिष्ट नै थियो । तर समस्या के होला त । किन उनीहरुलाई केक भन्दा राम्रो अचार लाग्यो त ?

मलाई मेरो सोच र विचारमाथि नै प्रश्न गर्न मन लागे । हामी मानीसहरु आफ्नो विचार नै स्तरीय ठान्छौ र त्यसै अनुसार मापन गर्दछौ । तर वास्तविक क्षेत्र भने भिन्न हुन्छ । उनीहरुको तरीका, समझ, आवश्यकता, रुची फरक हुनसक्छ । फरक भन्दैमा अस्तरिय वा कमसल भनेको पक्कै हौइन । उत्तिकै स्तरीय -अचार_ हुन्छ जसरी मैले आफ्नो विचार -केक_ सोचेको थिए । तर दुर्भाग्यवश हामीहरु त केकरुपी विकास, शिक्षा, र तरिकामा व्यस्त छौ, जबकी जनता अचाररुपी ढाचा नै मन पराउछन र त्यहि तरीकामा काम गर्न खप्पिस छन् ।